Zdarzają się takie okoliczności, na podstawie których możliwe jest łatwe udowodnienie winy w rozpadzie małżeństwa drugiemu małżonkowi.
Gdy jeden z małżonków został uznany za wyłącznie winnego rozpadowi pożycia małżeńskiego, wówczas drugi współmałżonek – niewinny, może żądać zasądzenia na swoją rzecz alimentów.
W związku z rozwodem, w sytuacji zaistnienia przesłanek, które zostały opisane w zakładce ROZWÓD A ALIMENTY NA MAŁŻONKA, ROZSZERZONY OBOWIĄZEK ALIMENTACYJNY MIĘDZY MAŁŻONKAMI – 60 § 2 KRO, małżonek niewinny może żądać na swoją rzecz alimentów.
Małżonek, który zaniecha żądania winy drugiego małżonka, powinien mieć świadomość skutków swojej decyzji:
- jeżeli taki małżonek będzie chciał dochodzić alimentów do drugiego małżonka, wówczas będzie musiał wykazać swój stan niedostatku. Natomiast, gdy alimentów żąda małżonek niewinny od wyłącznie winnego, wówczas małżonek niewinny nie musi wykazywać niedostatku, a jedynie, że w związku z rozwodem nastąpiło istotne pogorszenie jego sytuacji materialnej;
- obowiązek alimentacyjny będzie ograniczony 5 letnim okresem jego obowiązywania. W sytuacji, gdy alimentów żąda małżonek niewinny od wyłącznie winnego, wówczas obowiązek alimentacyjny na rzecz małżonka niewinnego nie jest ograniczony czasem. Taki obowiązek jest dożywotni albo istnieje do czasu, gdy małżonek uprawniony zawrze inny związek małżeński;
- małżonek, który zaniecha żądania winy drugiego małżonka, może w przyszłości zostać pozwany o alimenty od drugiego małżonka, jeżeli u tego drugiego małżonka wystąpi stan niedostatku, np. wskutek wypadku lub choroby.
Uprawnienia związane z wyłącznym orzeczeniem winy, powinny być znane każdej ze stron procesu, gdyż w sytuacjach oczywistych, taka rezygnacja może wiązać się z długofalowymi konsekwencjami dla małżonka, który zaniechał orzekania winy.
